„Przetrwają nie najsilniejsi,
ale najbardziej życzliwi.” Darwin
Współczucie to nie emocja, litość, słabość, zgadzanie się na wszystko, bycie zawsze miłym. To raczej system motywacyjny, od którego zależy jakość naszej podróży przez życie. To jakość bycia. W jaki sposób towarzyszysz sobie i innym w trudnościach? Czy masz odwagę, umiejętności i mądrość, aby zmniejszyć cierpienie swoje i innych? Czy potrafisz zwrócić się o pomoc? Czy potrafisz życzliwie zauważyć, że coś jest trudne? Czy umiesz zatroszczyć się o siebie? Zadbać o swoje granice? Jak reagujesz na silne emocje? Twoje ewolucyjne zaprojektowanie, czyli zestaw genów, taki a nie inny mózg i umysł, emocjonalność, impulsywność, negatywizm - to wszystko nie jest twoją winą (ale jednak odpowiedzialnością:-)) To nasze wspólne (często trudne) człowieczeństwo. Można zostawić je losowi lub życzliwie, powoli modelować.
Nie odwracaj głowy. Patrz na zabandażowane miejsce. To tamtędy wejdzie światło. Rumi
Współczucie to zauważenie cierpienia (u siebie i innych) i podjęcie działań w celu jego zmniejszenia. Wymaga to odwagi, umiejętności, mądrości, zauważenia i uznania, że życie ludzkie nie jest łatwe, że to, jacy jesteśmy nie jest naszą winą, ale jest naszą odpowiedzialnością. Współczucie może płynąć na trzy sposoby: możemy pozwalać sobie przyjmować życzliwość od innych; okazywać ją innym; okazywać ją sobie.
